Millenial love

“Michelangelo-effect: het proces waarbij geliefden elkaar stimuleren om de beste versie van zichzelf te worden”

december 2020

Laten we het voor de verandering maar eens hebben over het onderwerp waar we vroeg of laat allemaal mee te maken krijgen: de liefde. Maar wat is dat eigenlijk, ‘de liefde’? Iets met verliefdheid, roze brillen en seizoensonafhankelijke kriebels, toch? Of een bos bloemen op een verlate Valentijnsdag? Is er eigenlijk wel een concreet antwoord op deze vraag? Een wetenschappelijk onderbouwd antwoord met veel significantie P-waardes zal het in ieder geval niet worden. Misschien als er een meta-analyse kon worden uitgevoerd voor abstracte onderwerpen dat we een tipje van de (bruids)sluier zouden kunnen lichten. Maar die sluier is er misschien wel met een reden. Het abstracte karakter van ‘de liefde’ is wellicht juist hetgeen dat het zo charmant maakt. Maar waarom zijn dan al die millenials van tegenwoordig als hongerige roodborstjes op zoek naar het antwoord op die vraag? Komt het door de nog steeds geldende, al dan niet conservatieve, opvatting dat je voor altijd met iemand samenblijft? Voor altijd!? Misschien is dat wel het meest romantische als tegelijk ook meest benauwende idee om aan een millenial voor te leggen. Want de wereld ligt immers aan onze voeten! Je zou wel gek zijn om je maar aan één iemand te binden voor de rest van je leven. Toch? Maar hoe kan het dat het overgrote deel van onze (groot)ouders er wel al vroeg in slaagde om dit waar te maken? Was het doorzettingsvermogen? Tevredenheid? Genoegen nemen met minder? In een wereld waar werkelijk alles mogelijk lijkt; met tal van studiemogelijkheden, buitenlandervaringen en culturele gelegenheden, wordt het de millenial niet makkelijk gemaakt om geen spijt te krijgen van een bepaalde keuze. “Oh had ik maar (ook nog) dit gedaan” is eerder regel dan uitzondering in de gedachtegang van jonge twintigers. Je tijd zo efficiënt mogelijk gebruiken om alles eruit te halen wat erin zit. En het liefste zouden we dat ook toepassen op de liefde. En dan daarbij vooral jezelf niet tekortdoen. 

We hopen onze perfecte match te vinden op online media als Tinder of Happn. Nadat ze aan de uiterlijke criteria hebben voldaan, wordt er pas gekeken naar de innerlijke kenmerken. Voldoet het niet meteen aan je lijstje voor Mr./Ms. Right? Next! En dat is nu net het grote verschil met hoe het er ‘vroeger’ aan toe ging. Natuurlijk speelt aantrekking een grote rol bij de start van de paringsdans, maar voordat het paringsritueel van start gaat, is er altijd nog de tijd van observatie. Kijken kijken kijken. Gewend raken aan de aanwezigheid en het idee van een bepaald persoon in je leven. Niet te snel oordelen en vooral niet te ongeduldig zijn. Vooral de millenial die zich kenmerkt door een voorkeur voor efficiëntie en duidelijkheid lijkt het meest moeite te hebben met dit proces. Hoe de ‘oude’ generatie dit verschil zelf verklaart? ‘De huidige generatie lijkt niet meer in staat zich naar elkaar te kunnen vormen.’ Ieder is en blijft zijn eigen individu waarbij concessies doen voor je relatie eigenlijk een zonde lijkt te zijn geworden. Het liefst zoekt de millenial iemand van eigen ‘soort’ zodat ie zich minder hoeft aan te passen. Maar is dat eigenlijk wel nodig? Een misschien wel mooie middenweg voor millenials wordt beschreven met het naar de Italiaanse kunstenaar vernoemde Michelangelo-effect: het proces waarbij geliefden elkaar stimuleren om de beste versie van zichzelf te worden. Dus niet alleen jezelf, maar ook de kunst van de liefde toelaten om samen met de ander iets te bewerkstelligen dat misschien wel als synergisme omschreven kan worden. Los van elkaar elk een uniek geheel, maar naast elkaar wel beter tot uiting komen dan alleen. En hoe abstract dit misschien ook klinkt, een concreter antwoord is er waarschijnlijk gewoonweg niet. Door te streven naar het Michelangelo-effect binnen een relatie, kun je jezelf eigenlijk nooit tekortdoen. En misschien is het voor de huidige generatie ook niet realistisch om (zoals vroeger) te streven naar maar één mede-kunstenaar. Maar net door die gedachte te omarmen, kan de millenial zichzelf gaan zien als een dynamisch geheel. Om vooruit te komen zijn er nu eenmaal (vaak) meerdere handen nodig. Maar als er dan een hand voor je uitgestoken wordt, pak die dan stevig vast en laat die dan niet (snel) meer los.