tiramisu

"donder is niet gemaakt om gecontroleerd te worden"

december 2024

Het leslokaal was nog leeg. Alleen de geur van versgeprint studiemateriaal vulde de ruimte. Het was kwart voor tien. Ik verwachtte nog geen studenten. Meestal druppelen ze de laatste minuten voordat de les begint binnen. Het was een normale donderdag. Alhoewel, normaal voor de buitenwereld. Mijn binnenwereld had meer een 'donder' dag. Een gevoel waar ik me dan gemakshalve het liefst tegen verzet. Maar zoals we allemaal weten, is donder niet gemaakt om gecontroleerd te worden. Die wil gewoon even kunnen donderen. Met af en toe wat bliksemflitsen tussendoor om zichzelf zichtbaar te maken.

“Goewdemorgen!” hoorde ik opeens vanaf de gang. Het was één van mijn Italiaanse studenten. “Ik heb iets voor je” mompelde hij in z’n beste Nederlands terwijl hij me een wit plastic bakje overhandigde. “Tiramisu!” riep ik ietwat luid. “Grazie mille!” zei ik dan weer in mijn beste Italiaans. In een iets verlichte toestand begon ik even later met de les.

Het weekend dat volgde was druk. Ik spendeerde meer dan acht uur in de auto. Iets wat me de tijd gaf om alle indrukken van de afgelopen week enigszins te verwerken. Ook de tiramisu flitste door mijn gedachten. Zoals dat wel vaker in mijn hoofd gaat, ontstond hierdoor een intern filosofisch gesprek. Wat ís tiramisu eigenlijk? Waarom zou het zijn bedacht? Wat zou de betekenis ervan zijn?

Toen het weekend voorbij was, op een blauwe maandag, betrapte ik mezelf op het doen van een klein onderzoekje naar de herkomst van dit Italiaanse dessert. Ik houd zeg maar van het opzoeken van specifieke details van dingen. Als taaldocent vroeg ik me natuurlijk ook af of het woord tiramisu ergens van was afgeleid. Een aantal Google zoekbalken verder, kon ik niet stoppen met glimlachen: “cheer me up” las ik van mijn laptopscherm. Toeval of niet, één ding weet ik nu zeker: tiramisu op een Donderende Donderdag maakt van onweer een heus lichtfestijn.